Wspomnienie o prof. Jerzym Janeczce

W dniu 25.10.2019 r w wieku 88 lat zmarł  prof. dr hab. n. med. Jerzy Janeczko, sybirak, najukochańszy mąż, tatuś i dziadziuś.

W 1967 r. rozpoczął pracę w Instytucie Chorób Zakaźnych i Pasożytniczych Akademii Medycznej w Warszawie początkowo na stanowisku starszego asystenta, a następnie adiunkta, kierownika Kliniki i dyrektora Instytutu.
Był członkiem Senatu AM, wielu komisji senackich, przewodniczącym Rady Pedagogicznej, członkiem Krajowego Zespołu ds. Chorób Zakaźnych i Pasożytniczych, Rady Programowej CMPK, Rady Naukowej PZH, kolegium redakcyjnego „Przeglądu Epidemiologicznego” i konsultantem wojewódzkim.
 
W 1975 r. zorganizował Szpital Zakaźny w Ustrzykach Dolnych i zwalczył największą w Polsce epidemię wirusowego zapalenia wątroby typu A. W 1992 r zorganizował i przewodniczył Komitetowi Organizacyjnemu XII Zjazdu Naukowego PTEiLChZ. Był honorowym członkiem PTEiLCh, skarbnikiem VI Międzynarodowego Kongresu Chorób Zakaźnych, zastępcą przewodniczącego ZG i przewodniczącym Komisji rewizyjnej ZG, przewodniczącym Oddziału Warszawskiego i Przewodniczącym komisji rewizyjnej Oddziału Warszawskiego. Był autorem lub współautorem ok. 200 prac naukowych oraz kilku rozdziałów w podręcznikach Choroby Zakaźne i Pasożytnicze dla studentów (4 wydania).
 
Za osiągnięcia w pracy naukowej, dydaktycznej i zawodowej odznaczony nagrodą Ministra Zdrowia, 14-krotnie nagrodami  Rektora AM oraz między innymi Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowe, Jubileuszowym Medalem 50-lecia Warszawskiej Akademii Medycznej, a za deportację do Kazachstanu Krzyżem Zesłańców Sybiru i Srebrną Odznaką za Zasługi dla Związku Sybiraków.
 
Posiadał dużą wiedzę teoretyczną i doświadczenie kliniczne w rozpoznawaniu i leczeniu gorączek o trudnej do ustalanie etiologii, chorób bakteryjnych (posocznica, borelioza, zakażenia gronkowcowe, paciorkowcowe, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych), wirusowych (różne postacie wirusowego zapalenia wątroby, mononukleozy zakaźnej, zakażenia cytomegalią, zapalenia mózgu) i pasożytniczych (toksoplazmoza, choroby pasożytnicze przewodu pokarmowego, robaczyce tkankowe) oraz chorób zakaźnych i pasożytniczych u osób z zaburzeniami odporności humoralnej i komórkowej. 

Tragiczne doświadczenia dzieciństwa i młodości sprawiły, że człowiek i jego problemy były dla Niego najważniejsze, był wielkim patriotą, życzliwym dla wszystkich, których znał, najlepszym ojcem, mężem i dziadkiem. Dla swojej jedynej Córki, Ewuni, tak jak i Ona dla niego był w stanie  zrobić wszystko. 

Prof. dr hab. n. med. Danuta Śliwonik–Janeczko
Dr n. med. Ewa Janeczko-Sosnowska 

Rektor, Senat, studenci i cała społeczność akademicka
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
z żalem przyjęli wiadomość o śmierci

Prof. dr. hab. n. med.
Jerzego Janeczko

Odszedł wielki Autorytet naukowy i kliniczny,
wybitny specjalista w dziedzinie chorób zakaźnych, Kierownik Kliniki Chorób Zakaźnych dla Dorosłych w latach 1996-2002,
 Dyrektor Instytutu Chorób Zakaźnych i Pasożytniczych Akademii Medycznej w Warszawie w latach 1998-2002.

Żegnamy znakomitego Nauczyciela akademickiego, 
Przyjaciela i Wychowawcę wielu roczników studentów. 

Pan Profesor za swoją pracę naukową, kliniczną, dydaktyczną i organizacyjną został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski 
i Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Pani Prof. dr hab. n. med.
Danucie Śliwonik-Janeczko
i Bliskim Pana Profesora

przekazujemy wyrazy głębokiego wsparcia i współczucia
 

Z głębokim żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci  

Pana
Prof. dra hab. n. med. Jerzego Janeczko

Wieloletniego Pracownika i Członka Rady 
II Wydziału Lekarskiego. 
Człowieka o wielkim sercu, cieszącego się autorytetem wśród 
środowisk naukowych i studentów,
Cenionego Lekarza.

Bliskim Pana Profesora 
 składamy wyrazy głębokiego współczucia  

Dziekan, Prodziekani, Rada 
oraz cała Społeczność Akademicka
 Wydziału Lekarskiego
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
 

Z wielkim żalem przyjęliśmy informację o śmierci 

prof. Jana Witolda Doroszewskiego

Absolwenta Akademii Medycznej w Warszawie,
 specjalisty w zakresie radiologii, 
zawodowo związanego z Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego,
dwukrotnego Dyrektora tej Uczelni oraz Kierownika Zakładu Biofizyki i Biomatematyki,
 
Członka Towarzystwa Naukowego Warszawskiego,
 Polskiej Akademii Umiejętności, 
Polskiej Akademii Nauk i Rady Języka Polskiego.

Żegnamy Współpracownika i Przyjaciela
Naszej Uczelni.

Córce,
Dr n. społ. Antoninie Doroszewskiej
p.o. Dyrektor Centrum Doskonalenia Edukacji Medycznej 
przekazujemy wyrazy głębokiego współczucia i wsparcia w tych trudnych chwilach.

Rektor prof. Mirosław Wielgoś,
Prorektor ds. Studenckich i Kształcenia prof. Barbara Górnicka,
Senat, studenci i cała społeczność akademicka 
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

 
John Hansen
Doctor Honoris Causa Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
(1943 -2019)

Wspomnienie o prof. J. Hansenie autorstwa prof. Andrzeja Górskiego

"John Hansen był profesorem i kierownikiem Laboratorium Immunogenetyki Klinicznej we Fred Hutchinson Cancer Research Center oraz profesorem University of Washington, Seattle, USA. Ukończył renomowany Stanford University, a następnie jako młody lekarz współpracował ściśle z prof. Robertem A.Goodem, jednym z najwybitniejszych pediatrów i immunologów, który położył ogromne zasługi w badaniach nad mechanizmami zaburzeń odporności, stworzył eksperymentalne i kliniczne podstawy rekonstytucji układu odpornościowego u chorych z takimi zaburzeniami; był on również dyrektorem renomowanego Sloan-Kettering Institute for Cancer Research w Nowym Jorku.

Prof. Hansen był jednym z najbliższych współpracowników prof. E.D. Thomasa, laureata Nagrody Nobla za stworzenie programu przeszczepiania szpiku u człowieka, a po odejściu prof. Thomasa na emeryturę przejął kierownictwo Fred Hutchinson Cancer Research Center w Seattle, czołowego światowego ośrodka transplantacji szpiku i renomowanego ośrodka immunohematologii eksperymentalnej i klinicznej.

Prof. Hansen był jednym z czołowych światowych uczonych i lekarzy zajmujących się immunogenetyką i aspektami  klinicznymi transplantacji szpiku. Jest autorem i współautorem licznych prac opublikowanych w czołowym światowym piśmiennictwie (New England Journal of Medicine, Blood, Proc NATO Acad Sci USA, J Immunol, itd.). Liczba cytowań Jego prac w okresie ostatnich 10 lat wynosi > 4600, zaś indeks Hirscha > 100. Jest pierwszym autorem cytowanej ponad 500 razy pracy nt. leczenia przewlekłej białaczki szpikowej za pomocą przeszczepiania szpiku, opublikowanej w New England Journal of Medicine. Dzięki Jego pracom i działalności klinicznej poznano szczegółowo struktury odpowiedzialne za zgodność tkankową u człowieka i ich znaczenie praktyczne dla wyników transplantacji szpiku oraz udoskonalono schematy terapeutyczne związane ze zwalczaniem nowotworów układu chłonnego i krwiotwórczego łącznie z przeszczepianiem szpiku, stwarzając tym samym szansę przeżycia i prowadzenia normalnego życia milionom chorych na całym świecie, których uprzednio uznawano za beznadziejnie chorych.

Przez ponad 30 lat prof. Hansen utrzymywał ścisłe kontakty z nauką polską. W latach 1975-1995 aktywnie wspierał działalność naukową ośrodka immunologicznego Instytutu Transplantologii warszawskiej uczelni medycznej, przekazując nieodpłatnie unikalne odczynniki badawcze i prowadząc intensywną współpracę naukową, wyrażoną  wspólnymi publikacjami w renomowanym międzynarodowym piśmiennictwie oraz umożliwiając uzyskanie polsko-amerykańskiego grantu z tzw. Funduszu Marii Skłodowskiej-Curie. W tych skrajnie trudnych dla nauki polskiej czasach pomoc prof. Hansena była decydująca dla zapewnienia odpowiedniego poziomu pracy naukowej realizowanej w warszawskiej placówce oraz podtrzymania i rozwoju kontaktów naukowych, zwłaszcza, gdy każdy wyjazd zagraniczny (szczególnie do USA), był prawdziwie trudnym  wyzwaniem. Rozwój transplantologii szpiku w naszym kraju, a w szczególności powstanie ośrodka transplantacyjnego warszawskiej uczelni medycznej jest również  w dużej mierze Jego zasługą. Fakt istnienia współpracy i wsparcia ze strony tak wielkiego autorytetu stanowił istotny argument w latach 90-tych dla stworzenia w naszej Uczelni i rozwoju wiodącego obecnie w naszym kraju ośrodka transplantologii komórek hematopoetycznych. Polska medycyna jest  bardzo ściśle związana z działalnością prof. Hansena, którego  prace są szczególnie bliskie instytucjom pionierskim w obszarze immunologii i przeszczepiania narządów.  

Prof. Hansen był jednym z czołowych uczonych i lekarzy, który wniósł istotne zasługi dla rozwoju nauk medycznych w Polsce, a w szczególności dla naszej Uczelni. W pełni zasłużył na nadanie Mu w r. 2010 tytułu doktora honoris causa WUM. Został również wybrany członkiem zagranicznym PAU i PAN."