29 grudnia 2020 roku minie 200 lat od czasu, kiedy na świat przyszedł Tytus Chałubiński – późniejszy profesor, wielki klinicysta, twórca warszawskiej szkoły filozoficzno-lekarskiej, nauczyciel, związany z akademicką medycyną Stolicy przez wiele lat niezwykle aktywnej działalności.
„Najznakomitszy, najszlachetniejszy przedstawiciel polskich lekarzy. Byli, są i będą między nimi głośni, uczeni, wielostronni, filantropowie, obywatele, ale takiego, który łączyłby w sobie wszystkie zalety, który stanowiłby urzeczywistnienie ideału lekarza-obywatela, nie było przed nim i nieprędko zjawi się po nim” – tak o Bohaterze Wystawy „Pomiędzy Warszawą a Zakopanem. Legenda Tytusa Chałubińskiego”, zorganizowanej przez Muzeum Historii Medycyny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, pisał po jego śmierci w 1889 roku Bolesław Prus w „Kurierze Codziennym”. Nieodłączny towarzysz w czasach zakopiańskich Sabała wszem i wobec opowiadał, że „profesor Chałubiński to nie ziemski człek: nogami to on tu, ale serce jego w niebie”.
"Jestem dumny, że taka Postać tworzyła naszą Uczelnię. Duch Tytusa Chałubińskiego jest w Uniwersytecie stale obecny. Postaciom najbardziej zasłużonym dla Uczelni przyznawany jest Medal im. dra Tytusa Chałubińskiego. Szpital Kliniczny Dzieciątka Jezus z Collegium Anatomicum mieści się na ulicy noszącej od 1917 roku miano właśnie Tytusa Chałubińskiego. To w tej lecznicy profesor pracował od roku 1857, kiedy objął Katedrę Chorób Wewnętrznych na Cesarsko-Królewskiej Akademii Medyko-Chirurgicznej, następnie od 1859 powołany został na Katedrę Terapii Szczegółowej, a rok później wszedł do Senatu Akademii. W październiku 1860 r. wygłosił wykład inauguracyjny w nowo otwartej Klinice Terapeutycznej. Po zrusyfikowaniu Uniwersytetu po Powstaniu Styczniowym, w 1871 roku został usunięty z katedry. Profesor medycynę uważał za sztukę, ale sztukę opartą na naukowych podstawach. Elementem szkoły Chałubińskiego było współczucie choremu i zjednanie sobie jego zaufania. Traktując chorobę jako chore życie, widziano w każdym chorym człowieka, otaczano go wyraźnym współczuciem, pozwalano uskarżać się choremu „do woli”. Uczył przyszłych adeptów sztuki lekarskiej, że relacja lekarza i pacjenta musi być szczera i bezpośrednia. Te ideały są wciąż aktualne i warto je również dzisiaj przekazywać kolejnym pokoleniom medyków" - zaznacza Rektor - prof. Mirosław Wielgoś.
Otwarcie wystawy miało odbyć się 23 marca 2020 roku, jednak ze względu na sytuację epidemiologiczną, Muzeum Historii Medycyny zdecydowało się na przesunięcie jej dostępności na moment, w którym sytuacja będzie bezpieczna dla zwiedzających. Wystawa będzie czekać na wszystkich gości do marca 2021 roku.
Partnerami wystawy są: Muzeum Tatrzańskie im. Dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem Zielnik Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego Muzeum Geologiczne im. Stanisława Józefa Thugutta Wydziału Geologii Uniwersytetu Warszawskiego Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie Narodowe Archiwum Cyfrowe Muzeum Narodowe w Warszawie Towarzystwo Lekarskie Warszawskie Fundacja Pokolenia Pokoleniom.
Realizacja filmu: Dział Fotomedyczny WUM