Badacze z WUM, dr n. med. Rafał Maciąg z II Zakładu Radiologii Klinicznej (kierownik prof. Olgierd Rowiński) oraz prof. Zbigniew Gałązka – kierownik Kliniki Chirurgii Ogólnej, Endokrynologicznej i Chorób Naczyń – otrzymali wsparcie finansowe dla projektu „Zastosowanie leukocytarnej fibryny bogatopłytkowej jako stymulatora procesu angiogenezy u chorych poddawanych rewaskularyzacji z powodu krytycznego niedokrwienia kończyn dolnych”. Projekt powstał przy współpracy z dr. n. med. Mikołajem Wojtaszkiem, który był pracownikiem II Zakładu Radiologii Klinicznej WUM, i prof. Mirosławem Janowskim z Center for Advanced Imaging Research, University of Maryland w Baltimore. Badanie będzie realizowane w ramach konsorcjum, w którym oprócz Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego WUM, wnioskodawcy projektu, biorą udział Centrum Medycyny Translacyjnej SGGW oraz firma bioinformatyczna diCELLa z Krakowa.
W ciągu 6 lat trwania badania terapii zostanie poddanych 100 pacjentów z krytycznym niedokrwieniem kończyn dolnych, czyli pacjentów w ostatnim klinicznym stadium miażdżycy tętnic kończyn dolnych. Obecnie stosowane zabiegi wewnątrznaczyniowe albo chirurgiczny przeszczep omijający nie dają zadowalających długotrwałych wyników. Dotychczasowe próby stosowania terapii biologicznych, np. mezenchymalnymi komórkami macierzystymi nie wpłynęły znamiennie na odsetek uratowanych kończyn, ale były stosowane tylko u pacjentów, u których nie było już opcji do rewaskularyzacji.
Znając powyższe ograniczenia zaproponowano badanie, którego zadaniem jest połączyć klasyczny zabieg rewaskularyzacji z biologicznym leczeniem wspomagającym.
„Innowacyjność projektu polega na połączeniu różnych technik naczyniowych z jednoczesnym podaniem do niedokrwionych mięśni goleni endogennej leukocytarnej fibryny bogatopłytkowej (L-PRF) jako immunomodulatora angiogenezy u pacjentów zagrożonych utratą kończyny dolnej w wyniku progresji zmian miażdżycowych. Wartym podkreślenia jest to, że do oceny wyników leczenia zostaną wykorzystane najnowsze metody obrazowania naczyń oraz algorytmy sztucznej inteligencji” – mówi prof. Zbigniew Gałązka.
Badacze prognozują, że stosując jednoczasowo leczenie mechaniczne i biologiczne, uzyska się znaczące przyśpieszenie wtórnej angiogenezy w niedokrwionej kończynie, wytłumienie okołonaczyniowej odpowiedzi zapalnej na sam zabieg rewaskularyzacyjny, co z kolei przedłuży jego trwałość i zwiększy szansę na uratowanie kończyny.