Konkurs „Złoty Skalpel” już po raz 14. zorganizowała redakcja czasopisma „Puls Medycyny”. Zgłoszenia oceniała 12-osobowa kapituła, złożona z wybitnych ekspertów z różnych dziedzin medycyny. Pod uwagę brała m.in. wkład w rozwój opieki zdrowotnej w Polsce w trosce o dobro pacjenta oraz możliwość usprawnienia pracy personelu medycznego. W efekcie wyłoniła dziesięć innowacyjnych projektów oraz ich twórców, którzy zmieniają oblicze polskiej, a niejednokrotnie również światowej medycyny.
Miejsce 3. zajął projekt pt. „Opracowanie, walidacja i wdrażanie nowatorskiej metody analizy angiografii pozwalającej przewidzieć efekt zabiegu „wirtualna angioplastyka vFFR” w celu poprawy diagnostyki i trafności kwalifikacji do zabiegowego leczenia choroby wieńcowej”, pod kierownictwem dr. hab. Mariusza Tomaniaka. Zespół naukowców projektu tworzą prof. Janusz Kochman, prof. Marcin Grabowski, dr. Joost Daemen oraz prof. Nicolas van Mieghem.
Projekt skupia się na poprawie obecnych metod diagnostycznych oraz stosowanych algorytmów w leczeniu choroby niedokrwiennej serca (ChNS), będącej powodem blisko połowy zgonów wśród mężczyzn i niemal 30 proc. wśród kobiet.
W ramach prac zespołu I Katedry i Kliniki Kardiologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego we współpracy z Kliniką Kardiologii i Zakładem Inżynierii Biomedycznej Erasmus University Medical Center, Thorax Center w Rotterdamie oraz Zakładem Inżynierii Biomedycznej Imperial College London w Londynie została rozwinięta technika vessel Fractional Flow Reserve (vFFR). Pozwala ona na dokładne oszacowanie istotności hemodynamicznej zmian i wyliczenie wskaźnika FFR w mniej inwazyjny sposób (bez instrumentacji tętnic wieńcowych i podawania dodatkowych leków) w oparciu o samą koronarografię oraz techniki komputerowego modelowania dynamiki płynów. Jej dokładność diagnostyczna została potwierdzona. W 2022 roku zakończone zostały prace nad nowym narzędziem diagnostycznym, które w oparciu o samą koronarografię, pozwala przewidzieć finalny czynnościowy efekt zabiegu angioplastyki wieńcowej, zanim kardiolog inwazyjny implantuje stent dowieńcowy. Jest ona szczególnie pomocna w przypadku pacjentów o podwyższonym ryzyku powikłań związanych z zabiegiem. W oparciu o przeprowadzone analizy z wykorzystaniem oprogramowania „wirtualnej angioplastyki VFFR” zespół lekarzy może bowiem wcześniej podjąć decyzję o kwalifikacji do wykonania procedury. Co więcej, analiza angiogramu pacjenta zajmuje ok. 2 minut, stąd jej wykonanie jest możliwe w warunkach pracowni hemodynamiki, usprawniając pracę zespołu kardiologii interwencyjnej.
Na miejscu 6. uplasował się projekt pt. „Stworzenie pierwszego w Polsce kompleksowego programu przezcewnikowego leczenia pacjentów z ciężką niedomykalnością zastawki trójdzielnej”. Jego liderem jest dr Adam Rdzanek. Zespół naukowców projektu tworzą dr hab. Piotr Ścisło, dr hab. Agnieszka Kapłon-Cieślicka, dr Arkadiusz Pietrasik, dr Ewa Pędzich oraz prof. Janusz Kochman.
Niedomykalność zastawki trójdzielnej (tricuspid regurgitation, TR) jest jedną z najczęściej stwierdzanych wad nabytych serca w populacji ogólnej. Jej obecność związana jest z występowaniem opornych na leczenie farmakologiczne cech prawokomorowej niewydolności serca, takich jak utrzymujące się obrzęki kończyn dolnych czy nawracające wodobrzusze. Są one częstą przyczyną hospitalizacji i prowadzą do znacznego pogorszenia jakości życia. Co więcej, w grupie zarówno objawowych jak i bezobjawowych chorych z rozpoznaną TR, obserwuje się zwiększoną śmiertelność ogólną, która rośnie wprost proporcjonalnie do stopnia nasilenia ciężkości wady. Większość chorych kwalifikowana była jedynie do leczenia farmakologicznego, a podstawową formą terapii było stosowanie wysokich dawek leków moczopędnych. Wynikało to w dużej mierze ze złych wyników leczenia chirurgicznego i wysokiej śmiertelności okołozabiegowej. Obserwowano ją w szczególności w grupie chorych operowanych z powodu izolowanej TR, z zaawansowaną prawokomorową niewydolnością serca i obecnością powikłań narządowych, takich jak niewydolność wątroby czy nerek. Wprowadzenie małoinwazyjnych technik leczenia wad nabytych serca spowodował, w ostatnim czasie, wzrost zainteresowania przezcewnikowymi zabiegami naprawy ciężkiej TR. Stały się one szansą leczenia dla objawowych chorych, którzy ze względu na wysokie ryzyko zabiegu nie mogli zostać poddani klasycznej operacji kardiochirurgicznej. W I Katedrze i Klinice Kardiologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego od 2018 roku realizowany jest program, w ramach którego zespół Oddziału Kardiologii Inwazyjnej i Pracowni Echokardiografii przeprowadził:
- pierwszy w Polsce zabieg jednoczesnej przezcewnikowej naprawy zastawki mitralnej i trójdzielnej metodą brzeg-do-brzegu;
- pierwszy w Polsce zabieg izolowanej przezcewnikowej naprawy zastawki trójdzielnej metodą brzeg-do-brzegu z zastosowaniem dedykowanego systemu TriClip;
- pierwszy w Polsce zabieg implantacji zastawek do żył głównych u pacjentki z dysfunkcją bioprotezy zastawki trójdzielnej.
A ponadto wprowadził kolejną metodę izolowanej naprawy zastawki trójdzielnej z zastosowaniem systemu PASCAL.
Kierownikiem I Katedry i Kliniki Kardiologii UCK WUM, w której realizowane są wyróżnione projekty, jest prof. Marcin Grabowski.
Zwycięzcą konkursu został projekt „Nowatorskie zabiegi rekonstrukcyjne twarzoczaszki”. Jego liderem jest prof. Iwona Niedzielska.
Więcej o finale 2022.
To kolejny edycja konkursu, w której specjaliści z WUM plasują się w finałowej dziesiątce. W 2021 r. wśród laureatów aż pięciu związanych było z naszym uniwersytetem. W 2020 r. wyróżnionych zostało dwoje naukowców z WUM, w 2019 – pięciu, w 2018 – czterech, w 2017 – dwóch.
Fot. Adam Burakowski, źródło: Puls Medycyny
