Odsłonięcie tablicy
Na zaproszenie kierownika kliniki dr. hab. Pawła Łęgosza w uroczystym odsłonięciu wzięli udział przedstawiciele władz rektorskich, dziekan Wydziału Lekarskiego, dyrekcja UCK WUM, kierownicy klinik i jednostek Szpitala Klinicznego Dzieciątka Jezus oraz najbliższa rodzina Profesora Grucy. Po odsłonięciu tablicy goście zwiedzili Izbę Pamięci, w której znajdują się pamiątki po profesorze Grucy oraz pamiątki związane z historią warszawskiej kliniki ortopedycznej.
O Klinice Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu
Klinika Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu UCK WUM, której podwaliny stworzył prof. Gruca, jest uważana za kolebkę polskiej ortopedii. Klinika jest obecnie największą kliniką ortopedyczną w Polsce oraz największą kliniką w UCK WUM. To jeden z najważniejszych ośrodków ortopedycznych w Polsce.
Budynek przy ul. Lindleya 4 jest nazywany “Pałacem Grucy”. Profesor Gruca nie tylko sam projektował układ pomieszczeń, ale także poświęcił dużo czasu na dopracowanie różnych szczegółów technicznych i konsultacje na placu budowy. Budynek został oddany do użytku w 1957 r. Wkrótce zostanie poddany renowacji w ramach rewitalizacji kampusu Lindleya.
O profesorze Adamie Grucy
Prof. Adam Gruca urodził się 3 grudnia 1893 r. W 1913 r. rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, które - przerywane służbą w wojsku - ukończył w roku 1922. W roku 1947 Adam Gruca został profesorem nadzwyczajnym i otrzymał stanowisko kierownika III Katedry i Kliniki Chirurgicznej Szpitala Dzieciątka Jezus, która po włączeniu jej do powołanej trzy lata później Akademii Medycznej, dostała miano Kliniki Ortopedycznej.
W latach 1950-1960 prof. Adam Gruca był również krajowym specjalistą ortopedii i traumatologii oraz konsultantem naukowym w filii Kliniki w Konstancinie. Jednocześnie prowadził wykłady dla studentów z chirurgii leczenia gruźlicy kości i stawów, ortopedii i traumatologii narządu ruchu. Sprawował też funkcję wieloletniego kierownika oddziału rehabilitacji w Ciechocinku.
Profesor był autorem prawie dwustu prac naukowych ogłaszanych w dziesięciu językach. Opatentował dwadzieścia dwa urządzenia z zakresu mechaniki chirurgii ortopedycznej oraz wygłosił przeszło dwieście pięćdziesiąt odczytów na konferencjach krajowych i zagranicznych, był autorem trzytomowego podręcznika Chirurgia Ortopedyczna, wielu opracowań całokształtu leczenia schorzeń ortopedycznych, urządzeń medycznych, sposobów operacji, które służą medycynie do dziś.
Zajmował się opracowaniem metod leczenia wrodzonych i nabytych wad narządu ruchu, w tym wrodzonego zwichnięcia biodra za pomocą aloplastyki. Jako jeden z pierwszych w świecie dokonał implantacji metalowego stawu biodrowego. Opracował nowe metody postępowania chirurgiczno-ortopedycznego w porażeniach wiotkich i spastycznych, między innymi przeszczepianie zginaczy podudzia na nadkłykcie kości udowej.
