Z ogromnym żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci
w wieku 102 lat

Mieczysława Antoniego Buczkowskiego

Powstańca Warszawskiego (pseudonim Buk)
Absolwenta Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego
Pracownika Wydziału Zdrowia Szpitala Dzieciątka Jezus oraz sanitariusza Szpitala Ujazdowskiego

Mieczysław Antoni Buczkowski urodził się w 1923 roku w Białymstoku. W roku 1940 uzyskał świadectwo dojrzałości i rozpoczął naukę w Prywatnej Szkole 
Zawodowej dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego Doc. Jana Zaorskiego, 
która realizowała program tajnego nauczania medycyny. Po wojnie ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego.

W trakcie Powstania Warszawskiego włączył się do pracy personelu medycznego szpitala polowego nr 100 przy ul. Krasińskiego 31. Został ranny w głowę 24 sierpnia 1944 r. podczas ostrzału rakietowego szpitala przy Placu Wilsona.

Po wojnie pracował na Oddziale Chorób Wewnętrznych Szpitala Ubezpieczalni Społecznej w Zabrzu, 
był ordynatorem Oddziału Chorób Wewnętrznych Szpitala Miejskiego nr 1 w Gliwicach i wykładowcą Akademii Medycznej w Łodzi i Śląskiej Akademii Medycznej w Zabrzu.

Odznaczony Krzyżem Armii Krajowej, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Medalem za Warszawę 1939-1945, Krzyżem Partyzanckim, Odznaką Pamiątkową Akcji "Burza" i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. 
Mieczysław Buczkowski był również darczyńcą Muzeum Historii Medycyny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.

Jego odwaga, odpowiedzialność za chorych i potrzebujących oraz godna postawa są wzorem do naśladowania dla obecnych i przyszłych pokoleń medyków. 
Swoimi czynami oraz realizacją etosu lekarskiego nawet w najtrudniejszych chwilach, trwale zapisał się w naszej pamięci i na kartach historii naszej Alma Mater.

Rodzinie i Bliskim 
przekazujemy słowa współczucia i wsparcia.

Rektor i społeczność
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

Z wielkim żalem
żegnamy naszą koleżankę

Dr n. med.
Helenę Deszczyńską

Wybitnego nauczyciela akademickiego
Wychowawczynię i opiekunkę
wielu pokoleń lekarzy i lekarzy stomatologii.

Serdeczne wyrazy współczucia składamy

Rodzinie i Bliskim

kierownik i zespół Zakładu Anatomii Prawidłowej i Klinicznej CB
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
 

Ze smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci

Prof. dr. hab. n. med. Piotra Miśkiewicza

Znakomitego lekarza i naukowca, mentora i lidera zespołów badawczych, kształcącego przyszłe pokolenia lekarzy endokrynologów. 
Specjalisty z wielkim sercem i otwartym podejściem do pacjentów.

Profesor od początku swojej drogi zawodowej związany był z Katedrą i Kliniką Chorób Wewnętrznych i Endokrynologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.
Jego dorobek naukowy oraz zaangażowanie w rozwój badań klinicznych są bardzo cenione zarówno w środowisku akademickim, 
jak i przez pacjentów, którym poświęcił całe swoje życie zawodowe.

Profesor był autorem licznych publikacji naukowych, które miały istotny wpływ na rozwój wiedzy w dziedzinie endokrynologii i chorób wewnętrznych. 
Był Członkiem Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego, Amerykańskiego Towarzystwa Endokrynologicznego i Europejskiego Towarzystwa Tarczycowego.

Rodzinie i Bliskim Pana Profesora
przekazujemy słowa współczucia i wsparcia.

Rektor, Senat, Studenci i cała Społeczność akademicka
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
 

Z wielkim żalem i smutkiem żegnamy naszego Przyjaciela 

Prof. dr. hab. n. med. Piotra Miśkiewicza 

Pan Profesor od początku swojej drogi zawodowej był związany z Katedrą i Kliniką Chorób Wewnętrznych i Endokrynologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. 
Był wybitnym lekarzem i naukowcem, mentorem oraz liderem zespołów badawczych, kształcąc przyszłe pokolenia lekarzy endokrynologów. 
Był uwielbianym przez studentów nauczycielem akademickim, zawsze pełnym pasji i radości życia, kochającym kolejne wyzwania.

Profesor Miśkiewicz był autorem licznych publikacji naukowych, które miały istotny wpływ na rozwój endokrynologii i chorób wewnętrznych w Polsce i Europie. Jego dorobek naukowy oraz zaangażowanie w rozwój badań klinicznych są bardzo cenione zarówno w środowisku akademickim, jak i przez pacjentów, którym poświęcił całe swoje życie zawodowe.
W 2024 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego nauk medycznych i nauk o zdrowiu, co było zwieńczeniem jego dotychczasowej kariery naukowej.

Będzie nam Go bardzo brakowało.

Przyjaciele z Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych i Endokrynologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
 

Z głębokim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci

Prof. dr. hab. n med. Waldemara Szelenbergera

wieloletniego kierownika Katedry i Kliniki Psychiatrycznej 
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.

Pan Profesor zmarł w dniu 12 stycznia 2025 roku w wieku 83 lat.

Profesor Szelenberger rozpoczął pracę w Klinice Psychiatrycznej w roku 1964, wkrótce po ukończeniu studiów w Akademii Medycznej w Warszawie.

W 1977 roku uzyskał stopień doktora nauk medycznych, w 1983 roku stopień doktora habilitowanego, a w 1992 roku otrzymał tytuł profesora.

W latach 1994-2011 Profesor Szelenberger pełnił funkcję kierownika naszej Kliniki.

Od początku swojej pracy zawodowej interesował się zagadnieniami związanymi z neurofizjologią – w szczególności elektroencefalografią oraz zaburzeniami snu. Pod Jego kierownictwem powstała pierwsza w Polsce poradnia zaburzeń snu. Profesor Szelenberger był autorem kilkuset publikacji, wielu monografii, rozdziałów w książkach oraz wystąpień zjazdowych. Był członkiem wielu towarzystw naukowych polskich i zagranicznych. Pełniąc wiele zaszczytnych funkcji bardzo intensywnie uczestniczył w życiu naukowym społeczności psychiatrów polskich.

Profesor Szelenberger wykształcił wielu specjalistów psychiatrów oraz pracowników naukowych.

Całe swoje zawodowe życie poświęcił również leczeniu chorych z zaburzeniami psychicznymi, wykazując się zawsze ogromną empatią i zaangażowaniem.

Żegnamy wspaniałego Człowieka, Lekarza i Szefa.
 

Zespół Katedry i Kliniki Psychiatrycznej
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

Uroczystość żałobna odbędzie się 22 stycznia br. o godz. 10:30 w Domu Pogrzebowym (sala B) na Cmentarzu Północnym, po której nastąpi odprowadzenie do grobu na cmentarz miejscowy.