Ze smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci

Prof. dr. hab. n. med. Piotra Miśkiewicza

Znakomitego lekarza i naukowca, mentora i lidera zespołów badawczych, kształcącego przyszłe pokolenia lekarzy endokrynologów. 
Specjalisty z wielkim sercem i otwartym podejściem do pacjentów.

Profesor od początku swojej drogi zawodowej związany był z Katedrą i Kliniką Chorób Wewnętrznych i Endokrynologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.
Jego dorobek naukowy oraz zaangażowanie w rozwój badań klinicznych są bardzo cenione zarówno w środowisku akademickim, 
jak i przez pacjentów, którym poświęcił całe swoje życie zawodowe.

Profesor był autorem licznych publikacji naukowych, które miały istotny wpływ na rozwój wiedzy w dziedzinie endokrynologii i chorób wewnętrznych. 
Był Członkiem Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego, Amerykańskiego Towarzystwa Endokrynologicznego i Europejskiego Towarzystwa Tarczycowego.

Rodzinie i Bliskim Pana Profesora
przekazujemy słowa współczucia i wsparcia.

Rektor, Senat, Studenci i cała Społeczność akademicka
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
 

Z wielkim żalem i smutkiem żegnamy naszego Przyjaciela 

Prof. dr. hab. n. med. Piotra Miśkiewicza 

Pan Profesor od początku swojej drogi zawodowej był związany z Katedrą i Kliniką Chorób Wewnętrznych i Endokrynologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. 
Był wybitnym lekarzem i naukowcem, mentorem oraz liderem zespołów badawczych, kształcąc przyszłe pokolenia lekarzy endokrynologów. 
Był uwielbianym przez studentów nauczycielem akademickim, zawsze pełnym pasji i radości życia, kochającym kolejne wyzwania.

Profesor Miśkiewicz był autorem licznych publikacji naukowych, które miały istotny wpływ na rozwój endokrynologii i chorób wewnętrznych w Polsce i Europie. Jego dorobek naukowy oraz zaangażowanie w rozwój badań klinicznych są bardzo cenione zarówno w środowisku akademickim, jak i przez pacjentów, którym poświęcił całe swoje życie zawodowe.
W 2024 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego nauk medycznych i nauk o zdrowiu, co było zwieńczeniem jego dotychczasowej kariery naukowej.

Będzie nam Go bardzo brakowało.

Przyjaciele z Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych i Endokrynologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
 

Z głębokim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci

Prof. dr. hab. n med. Waldemara Szelenbergera

wieloletniego kierownika Katedry i Kliniki Psychiatrycznej 
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.

Pan Profesor zmarł w dniu 12 stycznia 2025 roku w wieku 83 lat.

Profesor Szelenberger rozpoczął pracę w Klinice Psychiatrycznej w roku 1964, wkrótce po ukończeniu studiów w Akademii Medycznej w Warszawie.

W 1977 roku uzyskał stopień doktora nauk medycznych, w 1983 roku stopień doktora habilitowanego, a w 1992 roku otrzymał tytuł profesora.

W latach 1994-2011 Profesor Szelenberger pełnił funkcję kierownika naszej Kliniki.

Od początku swojej pracy zawodowej interesował się zagadnieniami związanymi z neurofizjologią – w szczególności elektroencefalografią oraz zaburzeniami snu. Pod Jego kierownictwem powstała pierwsza w Polsce poradnia zaburzeń snu. Profesor Szelenberger był autorem kilkuset publikacji, wielu monografii, rozdziałów w książkach oraz wystąpień zjazdowych. Był członkiem wielu towarzystw naukowych polskich i zagranicznych. Pełniąc wiele zaszczytnych funkcji bardzo intensywnie uczestniczył w życiu naukowym społeczności psychiatrów polskich.

Profesor Szelenberger wykształcił wielu specjalistów psychiatrów oraz pracowników naukowych.

Całe swoje zawodowe życie poświęcił również leczeniu chorych z zaburzeniami psychicznymi, wykazując się zawsze ogromną empatią i zaangażowaniem.

Żegnamy wspaniałego Człowieka, Lekarza i Szefa.
 

Zespół Katedry i Kliniki Psychiatrycznej
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

Uroczystość żałobna odbędzie się 22 stycznia br. o godz. 10:30 w Domu Pogrzebowym (sala B) na Cmentarzu Północnym, po której nastąpi odprowadzenie do grobu na cmentarz miejscowy.
 

Z żalem przyjęliśmy informację o śmierci

Profesora Andrzeja Iwo Dobrzańskiego

zasłużonego dla Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

 Prof. Andrzej Iwo Dobrzański był absolwentem naszej uczelni oraz synem prof. Antoniego Dobrzańskiego, Kierownika Kliniki Otolaryngologii i Dziekana Wydziału Lekarskiego.

Urodził się 5 marca 1929 roku we Lwowie. W 1942 r. wraz z rodziną zamieszkał w Warszawie. Walczył w Powstaniu Warszawskim, a po jego upadku trafił do niewoli w Niemczech. Po powrocie do kraju w 1948 rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim UW, które ukończył w 1954 roku.

Od 1961 roku mieszkał w Stanach Zjednoczonych. W latach 1974-2000 był klinicznym profesorem chirurgii ortopedycznej przy The George Washington University, wybitnym specjalistą w chirurgii ręki.

Fundusze, które profesor przekazał na rzecz naszej uczelni zostały przeznaczone m. in. na rozwój Biblioteki Uczelnianej oraz Muzeum Historii Medycyny WUM. Na dowód wdzięczności do dziś jedna z sal dydaktycznych nosi imię jego ojca prof. Antoniego Dobrzańskiego.

W podziękowaniu za zasługi dla naszej uczelni Senat przyznał Profesorowi „Medal za zasługi dla Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego” (2014 r.).
 

Rodzinie i Bliskim Pana Profesora
przekazujemy słowa współczucia i wsparcia.
 

Rektor i cała społeczność akademicka
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
 

Z wielkim smutkiem żegnamy

mgr Zdzisławę Witkowską

Dyrektor Studium Medycznego w Warszawie w latach 1987-2002 roku
Współorganizatorkę akademickiego kształcenia położnych, 
od 2002 roku Wykładowcę na Wydziale Nauk o Zdrowiu na kierunku Położnictwo.

Cenioną położną, nauczycielkę, mentorkę wielu pokoleń położnych
Kobietę o wielkim sercu, której całe życie przyświecał jeden cel - holistyczne położnictwo stawiające w centrum kobietę, dziecko i rodzinę.

Pozostanie w naszych sercach i pamięci

dr hab. Grażyna Bączek wraz z zespołem Zakładu Dydaktyki Ginekologiczno-Położniczej